Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Γεννήθηκε το 1863 στις Mουρνιές, κοντά στα Χανιά. Σπούδασε νομική στην Αθήνα και επέστρεψε στην Κρήτη για να εργαστεί ως δικηγόρος.
Το 1887 γίνεται μέλος του Κοινοβουλίου της Κυδωνίας. Αργότερα, το 1897, παίζει σημαντικό ρόλο στην Κρητική εξέγερση. Το όραμά του ήταν να ενώσει την Ελλάδα με την Κρήτη, ώστε να αποτραπούν οι βλέψεις των Τούρκων στη πατρίδα του, και το πραγματοποίησε στην Κρητική συνέλευση του 1905, όπου ανακοίνωσε την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Η επιρροή του ήταν τέτοια που το 1909 κλήθηκε στην Αθήνα για να βοηθήσει στον τερματισμό της στρατιωτικής διοίκησης της Ελλάδας. Ένα χρόνο αργότερα, ορίζεται πρωθυπουργός της Ελλάδας από το βασιλιά Γεώργιο Α’. Στα επόμενα χρόνια της προεδρίας του ολοκλήρωσε την αναθεώρηση του συντάγματος (1911), ανέλαβε τη στρατιωτική και οικονομική μεταρρύθμιση και υπέγραψε τη Βαλκανική συμμαχία. Αυτή η κίνηση αποδείχθηκε αποφασιστική για την πορεία της Ελλάδας στους Βαλκανικούς πολέμους που ακολούθησαν αρχικά ενάντια στους Τούρκους (1912) και αργότερα τους Βούλγαρους (1913).
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να παραιτηθεί δύο φορές από την πρωθυπουργία, τόσο λόγω εσωτερικών όσο και εξωτερικών πολιτικών επιρροών, αλλά κάθε φορά κατόρθωνε να επανεκλεγεί. Το 1924, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να συνεργαστεί με τους στρατιωτικούς ηγέτες, παραιτήθηκε για τρίτη φορά. Εντούτοις, το 1928 κατόρθωσε να επανεκλεγεί για τελευταία φορά ως πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Πέθανε το 1936 στο Παρίσι από εγκεφαλικό. Σήμερα ο Βενιζέλος θεωρείται ως ένας από τους λαμπρότερους πολιτικούς ηγέτες της σύγχρονης Ελλάδας.
